Geçenlerde bir gün, cafe’ye terfi etmekle kıraathane olarak kalmak arasında git gel yaşayan bir mekandaydık. O zamanlar, köşeli tasarımı ile iPhone 4'ü beğenerek kullanıyorum. Uygulama bolluğu en cezbedici tarafı. Ama nano boyutlu Panasonic GD-55'imden sonra epey büyük bir cihaz, öyle cebimde rahat durmuyor. Ben de çıkarttım masaya koydum –ki hiç de sevmem, gösteriş için yapılan bir hareketti çünkü eskiden. Sonra çevremdeki masalara baktım ki, okey atan amcalardan, yevmiye ile çalışan işçi görünümündeki gençlere, hatta mekanın garsonuna kadar herkesin elinde/masasında iPhone var. 2G, 3G, 3GS filan değil, ya 4 ya 4S... Lan olum dedim, herkesin kullandığı telefonu ben daha fazla kullanamam artık (burjuvayız ya :P ), iPod touch ile yola devam eder, farklı bir cep telefonu koyarım cebe...
Böylece iPhone serüvenim 5'e geçemeden bitmiş oldu.
Not: Tabii Apple'ın diretmelerinin bundaki etkisi çok daha fazla (Jailbroken olmayan iPhone asla kullanmam misal) ama bu yazımın teması iPhone'un haddi olan-olmayan herkeste iPhone bulunması olduğundan ötürü, iPhone terk sebebimi biraz çarpıtmış olabilirim.
